Ίμια ή Κανταρκ 1996

Το κείμενο που ακολουθεί αποκαλύπτει όλη την αλήθεια σχετικά με τα γεγονότα που συνέβησαν στις βραχονησίδες Ίμια ή Καντάρκ. Διαβάζοντας το κανείς μπορεί να καταλάβει τι στο διάολο έγινε εκείνο το Γενάρη του 96΄ καθώς βγάζει στη φόρα πολιτικά σκάνδαλα των υπουργείων εθνικής άμυνας Ελλάδας και Τουρκίας....
Πρόκειται για μια ιστορική αναδρομή των βραχονησίδων από το 1789 μέχρι και το 1996. 

(*) ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ ΙΜΙΑ

Το 1789 ήμουνα μόνιμος κάτοικος της βραχονησίδας Ίμια. Πέρναγα καλά, γιατί οι τουρίστες που έρχονταν είχαν τα ίδια ενδιαφέροντα μ’ εμένα. Έτσι καθόμασταν και κάναμε ηλιοθεραπεία, όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα. Είχα εκπαιδεύσει ένα χταπόδι που πήγαινε και μου έφερνε τσιγάρα από την Κω.

            Οι τουρίστες έπαιζαν με τα σφουγγάρια, τα πίεζαν, και αυτά έκαναν "πλαφ!". Στους τουρίστες άρεσε που τα σφουγγάρια έκαναν "πλαφ!". Εγώ γυάλιζα με χλωρίνη τους βράχους και έριχνα στο χταπόδι ψαροτροφές από Δανούς τουρίστες.

            Το 1821 ήρθαν με βάρκες κάποιοι άνθρωποι, που μίλαγαν μια παράξενη γλώσσα. Κοίταξαν το νησί, χάιδεψαν στο κεφάλι το χταπόδι, ζούληξαν τα σφουγγάρια που έκαναν "πλαφ!" και έστησαν την ελληνική σημαία. Αυτό το πράμα άρεσε πολύ στο χταπόδι, που τυλιγόταν στη σημαία, γέλαγε, έδειχνε τα μπούτια από τα πλοκάμια του, την ξεκόλλαγε και μου την κοπάναγε στο κεφάλι. Άρχισε να μου τη βαράει το χταπόδι και η σημαία. Συνέχιζα να ζω στη βραχονησίδα Ίμια, αν και είχα προτάσεις να παίξω στον Άγιαξ. Οι τουρίστες είχαν αγοράσει ομπρέλες, γιατί τους πείραζε ο ήλιος τη νύχτα. Δυο μέρες πριν όμως, το έτος 1996, ήρθαν κάποιοι, έβγαλαν αυτή τη σημαία και έβαλαν κάποια άλλη. Ύστερα ήρθαν κάποιοι άλλοι, έβγαλαν τη σημαία και έβαλαν κάποια άλλη. Μετά ήρθαν οι πρώτοι και ξεκόλλησαν τη σημαία και έβαλαν κάποια άλλη. Αλλά μετά ήρθαν κάποιοι άλλοι, ξεκόλλησαν τη σημαία και έβαλαν κάποια άλλη. Αυτό το παιχνίδι άρχισε να με εκνευρίζει. Το χταπόδι έπιασε έναν με κοτσίδα που έβγαζε και έβαζε σημαίες και τον δάγκωσε στα αρχίδια. Στο τέλος μου είπανε να την κοπανήσω από εκεί, γιατί αυτό το νησί δεν πρέπει να κατοικείται. Οι τουρίστες πήραν τις ομπρέλες τους και κολύμπησαν μέχρι τον Πειραιά, τα σφουγγάρια έκαναν "πλαφ!", φίλησα σταυρωτά το χταπόδι και την κοπάνησα από το νησί.  

(*)...από το βιβλίο του Ποιητή (μέλος των Αέρα Πατέρα), "Πωλείται ταράτσα στην Πετρούπολη"

Οι "ένοχοι" νεκροί

(*) Δήμιοι δημοσιογράφοι, δήμιοι αστυνομικοί, δήμιοι δικαστικοί υπάλληλοι, δήμιοι ευυπόληπτοι πολίτες.

"Αθώοι" δημοσιογράφοι, "αθώοι" αστυνομικοί, "αθώοι" δικάστικοι υπάλληλοι, "αθώοι" ευυπόληπτοι πολίτες.

Οι δήμιοι είναι "αθώοι". Οι "ένοχοι" νεκροί.

Δικαστήρια Άμφισσας.

Θέατρο παράνοιας.

Η "δικαιοσύνη" δικάζει τα παιδιά της.

Τους κοιτάμε βαριεστημένα...

Περιμένοντας... 

...ακονίζοντας κι άλλο το μαχαίρι.

το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Πέτρου Ράλλη 

όπου κατά καιρούς έχουν δολοφονηθεί μετανάστες από τα τάγματα ασφαλείας.  

 

(**) Νύκτες εξέγερσης  

Μια εικόνα θολή

καθημερινά τσακίσματα

και ακροβολισμένοι ρουφιάνοι

τρεις πυροβολισμοί…

χτες… σήμερα… αύριο…

ισορροπία χωρίς σχοινί

πτώση δίχως τέλος…

χωροχρόνος διαρρηγμένος

το πρωί ξερνάμε είδωλα θανάτου

τα μεσάνυκτα ζεσταίνουμε πληγές

πέτρες, φωτιά και ποίηση

ωδή στις άναρθρες γιορτές μας

νύκτα… νύκτες… εξέγερση

κουτσό άλμα στον ουρανό

σπασμένα ρολόγια στο κενό

έρωτες λαθραίοι σκίζουν το χάρτινο σύμπαν

σώματα εκκρεμή ακροβατούνε στο σκοτάδι…

παρατεταμένη αιώρηση

περιστροφη …περιπλάνηση …επιστροφή

ακόμη… εδώ… εμείς…

το γέλιο και το κλάμα

κοφτερές λεπίδες εκδίκησης

τρυφερές χαρακιές στο μέλλον

θα ξανάρθουμε

και αύριο…

και αύριο…

και αύριο…

συνθλίβοντας το νεκρό χρόνο

λειώνοντας τα παγωμένα χαμόγελα

δεν ξημερώνει αυτή η νύκτα…  

(06-12-2008)

 Γιάννης Γ.

 

(*) Μέρος από τα "38+9mm χιλιοστά" του συγκροτήματος "Αδιέξοδο"

(**) Από το 3^ο τεύχος του έντυπου δρόμου: ταξίδι στο χωροχρόνο  (ποιήματα δρόμου σε ασπρόμαυρο φόντο) 

Θα μαι καλό παιδί

Και τώρα το odofragma08 σας παρουσιάζει το αγαπημένο τραγουδάκι
των μικρών μας φίλων σε μια πιο ...street εκδοχή.
Πρόκειται για μια διασκευή της περίφημης διαφήμισης με το παριζάκι.
Το προτείνουμε χωρίς ενδoιασμούς για παιδικά πάρτυ και σχολικές εκδρομές.

Αντι-προλόγου

Η διαθήκη μου

Αντισταθείτε

σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί – εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες
ατελείωτες τις παρελάσεις
σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές στις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.

Ο Μιχάλης Κατσαρός γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το 1919 και εμφανίζεται σαν ποιητής γύρω στα 1949. Ωστόσο, όπως οι περισσότεροι της γενιάς του, παίρνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση από τις τάξεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, συμμετέχοντας στις οδομαχίες της Αριστεράς. Εκδίδει το περιοδικό Στόχος και βγάζει με μια παρέα της εποχής (1947) το περιοδικό Θεμέλιο – κυκλοφόρησε μονάχα ένα τεύχος. Κατά το 1975 θα εκδίδει για ένα διάστημα το περιοδικό Σύστημα.

Οι ποιητικές συλλογές που έβγαλε είναι: Μεσολόγγι(1949), Κατά Σαδδουκαίων (1953), Οροπέδιο (1956), Σύγγραμμα, Πρόβα και ωδές (1975), Ενδύματα (1977), Αλφαβητάριον / Ποιήματα Α-Ω (1978), Ονόματα (1980), 3Μ 3Μ 6Μ (1981). Επίσης, τα πεζά: Πας-Λακίς-MICHELET (1973), Το Χρονικό του Μορέως (1974), Σύγχρονες μπροσούρε (1977), Δέκα άρθρα ελευθέρων κομμουναρίων και Το κράτος εργοδότης (1978). Από το 1981 και μετά οι εκδότες, κατ’ επανάληψη, εκδίδουν τα βιβλία του. Επίσης ζωγραφίζε και έκθετε έργα ζωγραφικής και εικόνες.

Άσκησε διάφορα επαγγέλματα για βιοπορισμό όπως ταμίας σε εμπορικό κατάστημα, δημοσιογράφος στον παράνομο Τύπο και υπάλληλος στη ραδιοφωνία (πρότακτος στην Πολεμική Αεροπορία, απ' όπου τον διώχνουν τη δεκαετία του '60 για τα πολιτικά του φρονήματα. Πέθανε στην Αθήνα το 1998.