Ίμια ή Κανταρκ 1996

Το κείμενο που ακολουθεί αποκαλύπτει όλη την αλήθεια σχετικά με τα γεγονότα που συνέβησαν στις βραχονησίδες Ίμια ή Καντάρκ. Διαβάζοντας το κανείς μπορεί να καταλάβει τι στο διάολο έγινε εκείνο το Γενάρη του 96΄ καθώς βγάζει στη φόρα πολιτικά σκάνδαλα των υπουργείων εθνικής άμυνας Ελλάδας και Τουρκίας....
Πρόκειται για μια ιστορική αναδρομή των βραχονησίδων από το 1789 μέχρι και το 1996. 

(*) ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ ΙΜΙΑ

Το 1789 ήμουνα μόνιμος κάτοικος της βραχονησίδας Ίμια. Πέρναγα καλά, γιατί οι τουρίστες που έρχονταν είχαν τα ίδια ενδιαφέροντα μ’ εμένα. Έτσι καθόμασταν και κάναμε ηλιοθεραπεία, όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα. Είχα εκπαιδεύσει ένα χταπόδι που πήγαινε και μου έφερνε τσιγάρα από την Κω.

            Οι τουρίστες έπαιζαν με τα σφουγγάρια, τα πίεζαν, και αυτά έκαναν "πλαφ!". Στους τουρίστες άρεσε που τα σφουγγάρια έκαναν "πλαφ!". Εγώ γυάλιζα με χλωρίνη τους βράχους και έριχνα στο χταπόδι ψαροτροφές από Δανούς τουρίστες.

            Το 1821 ήρθαν με βάρκες κάποιοι άνθρωποι, που μίλαγαν μια παράξενη γλώσσα. Κοίταξαν το νησί, χάιδεψαν στο κεφάλι το χταπόδι, ζούληξαν τα σφουγγάρια που έκαναν "πλαφ!" και έστησαν την ελληνική σημαία. Αυτό το πράμα άρεσε πολύ στο χταπόδι, που τυλιγόταν στη σημαία, γέλαγε, έδειχνε τα μπούτια από τα πλοκάμια του, την ξεκόλλαγε και μου την κοπάναγε στο κεφάλι. Άρχισε να μου τη βαράει το χταπόδι και η σημαία. Συνέχιζα να ζω στη βραχονησίδα Ίμια, αν και είχα προτάσεις να παίξω στον Άγιαξ. Οι τουρίστες είχαν αγοράσει ομπρέλες, γιατί τους πείραζε ο ήλιος τη νύχτα. Δυο μέρες πριν όμως, το έτος 1996, ήρθαν κάποιοι, έβγαλαν αυτή τη σημαία και έβαλαν κάποια άλλη. Ύστερα ήρθαν κάποιοι άλλοι, έβγαλαν τη σημαία και έβαλαν κάποια άλλη. Μετά ήρθαν οι πρώτοι και ξεκόλλησαν τη σημαία και έβαλαν κάποια άλλη. Αλλά μετά ήρθαν κάποιοι άλλοι, ξεκόλλησαν τη σημαία και έβαλαν κάποια άλλη. Αυτό το παιχνίδι άρχισε να με εκνευρίζει. Το χταπόδι έπιασε έναν με κοτσίδα που έβγαζε και έβαζε σημαίες και τον δάγκωσε στα αρχίδια. Στο τέλος μου είπανε να την κοπανήσω από εκεί, γιατί αυτό το νησί δεν πρέπει να κατοικείται. Οι τουρίστες πήραν τις ομπρέλες τους και κολύμπησαν μέχρι τον Πειραιά, τα σφουγγάρια έκαναν "πλαφ!", φίλησα σταυρωτά το χταπόδι και την κοπάνησα από το νησί.  

(*)...από το βιβλίο του Ποιητή (μέλος των Αέρα Πατέρα), "Πωλείται ταράτσα στην Πετρούπολη"